"मल्हारवारी"

येणाऱ्याशी गोड गोड संवाद सुरु करून
मल्हारवारी मोतियांनी घ्यावी भरून...

ढूम ढूम ढोलक्याचा, झुक झुक गाडीचा..
लागू देत लळा त्यास आजोळच्या माडीचा..
भुर्र उडणारे चिऊ काऊ, आणि म्यांव करणारी मनी माऊ..
मुंबईवाले काका आणणार तो चॉकलेटचा खाऊ..
आणि सांग खेळण्यांची सारी दुकाने ठेवलीत हेरून...
मल्हारवारी... मोतियांनी घ्यावी भरून...

सांगून ठेव त्याला कसा असतो.. मातीचा गंध आणि आकाशाचा रंग..
कसे शहारते पहिल्या पावसात भिजलेले अंग..
कसा घुमतो विठ्ठलाच्या भजनाचा टाळ..
आणि.. बांधावी कशी गळ्यात बगळ्यांची माळ...
ऐक होकार देईल हलकेच हुंकारून...
मल्हारवारी मोतियांनी घ्यावी भरून...

झपाटल्यासारखा काही वर्षे मागे काळ जातो..
बाप झाल्यावर आपणच पुन्हा बाळ होतो..
पंखांवाल्या पऱ्या आणि घोड्यावरचा राजपुत्र..
नात्यापलीकडचे आपणच जोडावे निखळ निर्बंध मैत्र
पुसलेले बालपण पुन्हा मनाजोगते ठेवावे सावरून..
मल्हारवारी मोतियांनी घ्यावी भरून...

असा फुटावा देहास धुमारा... की प्रतिकृती बनून साकार व्हावा....
अपुऱ्या अर्ध्या बोबड्या बोलांचा.. त्रैलोक्यव्यापी ओंकार व्हावा...
पिवळेजर्द उधाणलेले चातकाचे रान.. अन अवचित अलगद "मल्हार" यावा...