व्हिडीओ चॅट

सुऱ्या म्हणजे एकदम लेटेस्ट टेक सावी कॅरेक्टर. परवा मला म्हणतो "तुला सांगतो iOS7 म्हणजे आउट ऑफ धीस वल्ड आहे. व्हाट इंटरफेस, व्हाट परफोर्मंस, व्हाट स्टाईल.! आय टेल यू, आयफोनपुढे हे तुमचे सॅमसंग, ब्लॅकबेरी झक मारतात झक." मी त्याला जरा चपापुनच असतो. एकतर काही लेटेस्ट गजेट वगैरे घेण्यासाठी सुऱ्याचा सल्ला घ्यावा असे वाटते, पण आपण रिसर्च करून त्याला काही विचारले की तो आपल्या अकलेचे वाभाडे काढून टाकतो. मागे मी त्याला एकदा विचारले, "यार मायक्रोमाक्सचा नवा फोन आलाय. स्पेसिफिकेशन भन्नाट वाटताहेत. तुझे काय म्हणणे आहे?" त्यावर म्हणतो, "तुम्ही साले डबक्यातली बेडके डबक्यातच राहणार. थिंक बिग राव्हल्या थिंक बिग.!!" सुऱ्याचे सगळेच काही एकदम हायटेक. मागे गाडी घेताना मी म्हंटले स्विफ्ट घे भन्नाट गाडी आहे. तर माझ्याकडे डबक्यातले बेडूक पहावे तसा पाहून म्हणतो कसा, "मला फालतू सल्ले देऊ नकोस." मग एक आठवड्याने एक नवी कोरी थ्री सिरीज सीडान घेऊन आला. "तुला काय बाबा.. चोवीस लाख पगारावाला तू.!!" अशी माझी अचंबित प्रतिक्रिया. च्यायला सुऱ्या नसता तर मला कधीच बीएमडब्लूमध्ये बसायला मिळाले नसते बहुतेक. कॉलेजला असताना मी आणि पप्याने पैसे जमवून कॉन्ट्रीमध्ये एक वॉकमन घेतला तेव्हा सुऱ्या आयपॉड घेऊन फिरत होता. म्हणजे आता मोठ्या पगाराची नोकरी आहे म्हणून सुऱ्याची ही दिखाऊगिरी नाहीये तर त्याच्या भाषेत बोलायचे झाल्यास आधीपासूनच ती त्याची 'पॅशन' आहे.


सुऱ्यानेच मला पहिले ईमेल अकाउंट काढून दिले, मेल पाठवायला शिकवले. गुगल ही कशी जादूची कांडी आहे हे दाखविले आणि बरेच काही.


तर सुऱ्याच्या खूप मैत्रिणी..!! एक से एक मॉड आणि फॅशनवाल्या..!! आम्ही कॉलेजमध्ये असताना कुठल्या बोल्ड मुलींशी बोललो असू तर केवळ सुऱ्याच्या मैत्रिणींशी. लेक्चर बंक करून, संध्याकाळी, दुपारी, रात्री अगदी कधीही सुऱ्या कोणत्या ना कोणत्या पोरीबरोबर फिरत असायचा. आम्ही आपले प्रामाणिकपणे खरे प्रेम, विश्वास, जीवनाचे उद्दिष्ट अशा आम्हालाच न कळलेल्या गोष्टींवर प्रवचने देऊन सुऱ्याला या अध:पतनापासून रोखण्याचा प्रयत्न करीत असू, पण सुऱ्या तो सुऱ्याच..!! मग आम्ही तो नाद सोडला. हळू हळू मग आमचेच कुतूहल चाळवले. मग आम्ही सुऱ्याला विचारायचो की पोरी काय गप्पा मारतात रे? तुम्ही कोणत्या विषयांवर बोलता? वगैरे.. "काही नाही रे आपण जसे बोलतो तसेच त्या बोलतात" हे सुऱ्याचे उत्तर.!


"तुझ्या लेटेस्ट गजेट्सच्या बळावर तू मुली पटवतोस. खरे ना?" एकदा मी सुऱ्याला विचारले. तो हसला. "तुला काय वाटते? मुली या अशा गोष्टींमुळे पटतात? अरे हट. मला सांग राव्हल्या, तुझ्या कविता कॉलेजच्या नोटीस बोर्डावर सगळ्या पोरी आवर्जून वाचतात. पण त्या कविता वाचून तुला एक तरी पोरगी पटलीये? अरे दीज थिंग्स नेव्हर मॅटर यार. एकदा पोरगी पटल्यावर दे माईट बूस्ट द इन्वोल्व्हमेंट, बट दे डोंट ट्रिगर द इनिशियल बॉन्डिंग." थोडक्यात काय तर हे एकंदर मेकॅनिझम आपल्या समजुतीच्या आवाक्याबाहेरचे आहे एवढे मला कळले.


एकदा सुऱ्या रात्री पीसीवर बराच वेळ काही टाईप करत होता. मला झोप येत नव्हती म्हणून मग मी उठलो आणि त्याला विचारले "काय करतोयस?" तो म्हणाला "चॅट करतोय." "कुणाशी?"मी. "नंबर 4शी." तो. मी वाचायला येऊ का? ये की बस इथे खुर्ची घेऊन. मग मी कुतुहलाने त्याच्या शेजारी बसलो. जीमेल वर चॅट चालू होते. मला काही अर्थ लागेना. मी म्हंटले पूर्ण कॉन्वरसेशन दाखव. मग त्याने स्क्रोल करून सगळे काही वाचायला दिले. मग इतर मुलींशी केलेले दुसरे जुने चॅट्स त्याने ओपन करून वाचायला दिले. मी स्तब्धपणे वाचत होतो फक्त. सगळे वाचून झाल्यावर मी आत्यंतिक अचंबित झालेलो होतो. माझ्या एकूण स्त्रीजातीबद्दल असलेल्या कित्येक समजुतींना मोठा छेद गेला होता. असंही काही असतं?


च्यायला मुली अशा कशा बोलू शकतात? ही नंबर 2 तर किती साधी मुलगी आहे. नेहमी व्यवस्थित आणि सोज्वळ वेशभूषा, अभ्यास एके अभ्यास करणारी ही मुलगी आणि इथे.. "अरे मुली वेड्या असतात रे. त्यांना असे सांगायचे की आपले त्यांचेवर खरे खुरे प्रेम आहे की मग त्या आपण बोलू तसे वागायला तयार होतात." सुऱ्या म्हणाला. "पण मग त्यांना तुझी एवढी लफडी आहेत त्यांचा संशय येत नाही?"मी. "त्याचे काय आहे ना, परंपरा, घर, समाज अशा अनेक बंधनांत बंद असलेल्या या मुली प्रेमात पडल्यावर स्वत:पुरती एक गुप्त, छोटीशी, स्वातंत्र्याची, निर्बंधतेची अशी जागा निर्माण झाली असे समजतात. आणि मग तेवढ्या जागेत त्या संपूर्ण स्वातंत्र्योपभोग घेऊ आणि बेबंदपणा, स्वैरपणा करू पाहतात. तेव्हा त्यांना भान राहत नाही. आपण हे आपले प्रायव्हेट विश्व ज्या कुणाबरोबर शेअर केले आहे, तो तेवढा विश्वासार्ह आणि प्रामाणिक आहे की नाही याचीही त्या शहानिशा करत नाहीत. आणि मग त्या फसतात." हे ही वरून सुऱ्याच म्हणाला. तो विषय तिथेच संपला. पण पुढेही अनेक वेळा सुऱ्याबरोबर बसून त्याचे लाइव्ह चॅट वाचत वाचत आम्ही खूप हसत असू. मीच नव्हे तर आमच्या रूमवर येणारे सगळे मित्र ते चॅट वाचून हसत असत. अशी तीन चार वर्षे गेली. सुऱ्याच्या कित्येक मैत्रिणी गेल्या आणि नव्या मैत्रिणी आल्या. आमचे लाईफ ऍज युज्युअल चालत राहिले.


खूप दिवसांनी सुऱ्याला एक मुलगी भेटली. सुऱ्या तिच्या खऱ्याखुऱ्या प्रेमात पडला. मी हिच्याशीच लग्न करणार असे पहिल्यांदाच कुणातरीविषयी बोलू लागला. एकदा तो तिच्याशी चॅट करत होता. मी वाचायला गेलो. सगळे नेहमी सारखेच. तसे सुऱ्या आणि माझ्या मैत्रीत एकमेकांपासून लपवावे असे काहीच नव्हते. ही मुलगी सुद्धा इतर जणींहुन काही वेगळी नव्हती. आम्ही तिच्या रिप्लाइजला तसेच हसत होतो.


एक दिवस सुऱ्या कम्प्युटरसमोर कानाला इयर फोन लावून माइकवर काहीतरी बोलत होता. मी म्हंटले काय करतोयस? तो उत्तरला "अरे आता एक नवी टेक्नोलॉजी आली आहे...व्हिडीओ चॅटिंग.! ये मी तुला दाखवतो." मग सुऱ्याने मला जवळ बोलावले. कोपऱ्यात एक छोटीशी विंडो होती आणि त्यात सुऱ्याची नवी मैत्रीण बोलताना दिसत होती. आयला हा प्रकार भारीच आहे की रे. हे लाईव आहे का? आपणही तिला दिसतोय? माझी सरबत्ती चालू झाली. होय लाईव आहे. पण आपण तिला दिसत नाही. कारण आपल्याकडे वेबकॅम नाहीये ना. उद्या आणतो आणि लावतो मग इथलेही तिकडे दिसू लागेल. अरे माझ्या ऑफिसच्या लॅपटॉपला वेबकॅम आहे ना मग आता त्यावरून माझे फ़क्त व्हिडिओ चॅटिंगच चालु असते." "असे होय.!!" मी म्हणालो. मी त्या मुलीला पहिल्यांदाच पाहत होतो. "च्यायला सुऱ्या ही आयटम कोण आहे रे.?" मी म्हणालो. "भई ही आयटम नाही. तुझी वहिनी होणार आहे वहिनी. मी हिच्याशी लग्न करणार आहे." सुऱ्या. "काय बोलतोस? सुंदर आहे रे पोरगी. बोलताना गोडच दिसतेय."माझी प्रतिक्रिया. "अरे हे तर काहीच नाही मी इथे वेबकॅमवर तिला काहीही करायला लावू शकतो", सुऱ्या. "काय बोलतोस? चल यार काही पण सांगू नकोस. आजकाल हे एमेमेस वगैरे एवढे प्रकार येत असतांना कुणीही मुलगी असे काही करणार नाही", मी. "असे म्हणतोस? मग बघच तू." असे म्हणून सुऱ्याने तिला काहीसे सांगितले. तिने मान हलवून नकार दिला. पण सुऱ्याचा आग्रह सुरूच होता. "आता बघ." सुऱ्या हळूच म्हणाला. ती मुलगी उठली. तिने कॅमेरा थोडा ऍडजस्ट केला. मग ती थोडी मागे गेली. आणि मग अंगावरची ओढणी काढून टाकली. मी पटकन बाजूला झालो. सुऱ्याला म्हणालो, "बंद कर मला हे बघायचे नाही". "अरे पण मला काहीच हरकत नाही तू बघितलेस तर". "तुला हरकत नसेल पण मला आहे." मी रूममधून बाहेर निघून गेलो.


बाहेर आलो टपरीवरून सिगारेट घेऊन पेटविली, आणि मग विचार करू लागलो की नेमके काय झाले? असे काही बघू नये एवढा लाजरा अथवा सज्जन तर मी खचितच नाही. मग मी बाहेर का आलो?


सुऱ्या म्हणतो मी या मुलीशी लग्न करणार आहे. सुऱ्या आणि मी पुढेही नेहमीसाठी मित्र राहणार आहोत. मी जर या मुलीस असे आक्षेपार्ह स्थितीत पाहिले आणि जर हीच मुलगी त्याची पत्नी झाली तर आयुष्यभर मी तिच्या नजरेला नजर भिडवू शकणार नाही... मला आता कळले की वपुंचा पार्टनर किरणला बघणे का टाळत असेल. एक अनोळखी स्त्री जी आपल्या खूप जवळच्या माणसाशी खूप जवळच्या नात्याने जोडली जाणार आहे, तिला आधीच बघितल्यावर 'ही अगदीच एवढी काही खास नाहीये', अशी एक तिच्याबद्दलची धारणा मनात तयार झाली तर? किंबहुना खरेतर न जाणो तिच्याबद्दल एक असूयेचा, आसक्तीचा छोटासा तरंग मन:पटलावर उमटून गेला तर? तसे त्या आपल्या जवळच्या माणसाला आपल्या मनातल्या भावना कधीच कळणार नाहीत. मात्र आपल्या मनाला आपण कसे फसवायचे? आपण आयुष्यभर अपराधी भावनेने जळत राहणारच की..!! आपलेच मन आपल्याला कुरतडत राहणार..!! म्हणून मी बाहेर निघून आलो होतो.


सिगरेट संपली मी थोटूक पायाखाली विझविले. थोड्यावेळाने रूममध्ये गेलो. सुऱ्या झोपलेला होता. कम्प्युटर ऑनच ठेऊन साहेब पेंगाळले होते. मी सुऱ्याचे मेल लॉगआउट केले आणि कम्प्युटर बंद करून टाकला.






आज तीच मुलगी सुऱ्याची बायको आहे. आणि नॉनवेज काय झकास बनवते..!! दर महिन्या-पंधरा दिवसांनी सुऱ्याकडे जेवणाचा बेत असतो. माझ्या तोंडून नव्या रेसीपीचे कौतुक आणि वहिनीच्या तोंडून सुऱ्याची गाऱ्हाणी संपता संपत नाहीत.