तख़ल्लुस

इक इतने से तख़ल्लुस का, कितना बडा बोझ था
सुकून बस इक पल का, और दर्द कईं रोज था

कुछ अनकही दास्तानों में ही खोया रहा उम्रभर
न बना किसी का साहीर, ना मै कोई इमरोज था

तुम थे मेरे ग़म और ख़ुशी दोनों का ही ज़रिया
मरहम था तेरा पास आना, दूर जाना सोज़ था

दुनिया से ताउम्र लड़ता ही रहा हूँ अपनी जंगें
कभी था अकेला सिपाही, कभी मै पूरी फौज था

जिंदगी के तजुर्बे ने सिखाया कि मेरी कहानी में
हक़ीक़त थी गंगू तेली, पर ख्वाब राजा भोज था

सरहदें तोड़नी चाहीं मगर अपने दायरे में ही रहा
मै किनारे से टकराकर, मिट जानेवाली मौज था

राहुल तेरी क़ीमत इस दुनिया में होगी ही कितनी
तू किसी से था खोया, और किसी की खोज था






*तखल्लूस-शायरीतले नाव

*ज़रिया-Source

*सोज़-दुःख

बयालीस

 

उद्याकडे जाताना उगा, कालच्या आठवणींनी मागे ओढू नये

वाढदिवसाच्या शुभेच्छांतही कोणी, जुने उल्लेख जोडू नये

कशापाठी अजूनही जीवापाड धावतो आहे तेच कळत नाही

वाटते थांबावे सगळे; ज्ञान, अनुभव, वय, काहीकाही वाढू नये

 

पुरे झाल्या उन्हाच्या झळा, पुरे उजेडासाठी जळणे जाळणे

बसावे कवटाळून आपला अंधार, आता सकाळ उजाडू नये 

सुबह भुल भी जाएं रास्ता गर तो, शाम होते घर ही लौट चलेंगे  

आता कोणत्याही नाविन्याची, अनोळखी सीमा ओलांडू नये 

अंतर्मनाच्या अनाहत नादात, मिसळू नयेत हळवे वेदनेचे सूर

गावी फक्त किशोरची गाणी, नाजुकशी तलतची धून छेडू नये  

ठेवावी मूठ अगदी घट्ट झाकून, सव्वा लाख दुखऱ्या गुपितांची

कैफीयत आपल्या व्यथांची, जिवलगांच्याही पुढ्यात मांडू नये 

Dont ignore the simplest, dont seek only the best

ऐकत रहावा मनसोक्त गुलजार, अन समीरलाही मोडीत काढू नये 

नको भूतकाळाची फार दुरुस्ती, नको भविष्याचे अति व्यवस्थापन 

स्वीकाराव्यात त्रुटी आपल्या, केल्या चुकाही आवर्जून खोडू नये

जितने मिलें हैं वफा ओ दर्द ओ सितम, काफी है इक उम्र के लिये

आता कुणीही मनाला आपल्या, नव्याने आवडू वा नावडू नये 

स्थिर व्हावे, स्थावर रहावे, खोल झाल्यावर खळखळाट करू नये 

आता शहाणा हो राहुल, बेचाळीशीत तरी पोरकट दळण कांडू नये

..