हात

पांढऱ्या शुभ्र कपड्यांतला एक नेता जेव्हा माझ्या
जीर्ण मळक्या झोपडीत येतो..
तेव्हा इथल्या अठरा विश्वांच्या काळोखात
त्याचे मन हरवून जाण्याऐवजी....
माझीच अंधारी झोपडी एका रात्रीसाठी उजळून निघते..
त्याने बरोबर आणलेल्या कॅमेऱ्यांच्या लखलखाटात...!!!

माझ्या बरोबर तो भाकरीचे दोन तुकडे तोडतो..
आणि एका तिपाईवरच्या कॅमेऱ्यामागे उभा असलेला माणूस
"ओके सर" असे म्हणेपर्यंत,
मातीच्या तीन टोकऱ्याही उचलून टाकतो इकडून तिकडे..
कुणीतरी म्हणे असे केल्याने त्याला माझ्या
वेदनेची जाणीव झाली आहे...!!!

उन्हातान्हात राब राब राबताना माझ्या
हातावरच्या सगळ्या रेषा, सुरकुत्या बनून कातड्यावर आल्यात..
हे पाहून तो खरेच दु:खी झाला असावा बहुदा..
कारण सावकाराकडे बियाण्यासाठी कर्ज मागताना माझा होतो..
तशाच लाचार आवाजात तोही जाताना म्हणाला...
बाबा.. हाताकडे लक्ष असू द्या...!!!