इंद्रधनू

दोन इंद्रधनू होते आकाशात

आरू सगळे रंग काढून बसायची
वेगवेगळे आकार रंगवत एखाद्या कागदावर
कधीकधी कागदावरचे रंग उडून
येऊन माखायचे तिच्या चेहऱ्यावर
किती गोंडस दिसायचे ते गालांचे इवले इवले रंगीत फुगे...

आपल्याला ना सुखाचे क्षण निसटू द्यायचे नसतात
वाळवणासारखे ठेवायचे असतात साठवून
पुढे कधी पुन्हा जगता यावेत म्हणून

खिडकीतून अजूनही दिसत होती दोन्ही इंद्रधनुष्ये
प्रखर आणि एवढी जवळ की
झाडावरच्या फुलांसारखी हाताने ओढून घ्यावीत खाली..!!
मी लगबगीने कॅमेरा घेऊन छतावर गेलो

आरुला स्वतःचे फोटो का काढू द्यायचे नसतात कुणास ठाऊक
ढगांच्या हातांनी झाकून ठेवते चेहरा
फोटो काढूच देत नाही
मी खूप आर्जवे करून लाडेलाडे फसवून
तिला चेहऱ्यावरून हात काढायला सांगितले
तर माझ्या पहील्या क्लिकच्या आधीच
चेहरा पुसून टाकला आभाळाने

फक्त काही सेकंदांचा उशीर
आणि कापसाने थेंब टिपून घ्यावेत तशी
दोन्ही इंद्रधनुष्ये शोषून घेतली ढगांनी
ढम्मु आरु नेहमी असेच करते

माझ्या साध्या साध्या सुखांचा गुणाकार करण्याचे मनसुबे
नेहमी हे असेच चुकतात


...