अंतराच्या पार राहू नको

तू अशी अनंत अस्वस्थ अंतराच्या पार राहू नको
हुरहुरीच्या पखाली घेऊन, माझ्या अंगभर वाहू नको

हे इशाऱ्यांचे अस्पष्ट उखाणे मला सुटत नाहीत
डोळ्यांतील कोड्यांची उत्तरे, पाण्यावर लिहू नको

एक ओथंबलेला ऋतू पाठवला आहे तुझ्या दारी
दोन ओले क्षण बांधून दे, त्याला रिक्त परतून लावू नको

दाटून आलो की कितीदा असाच मूकपणे आटून जातो मी
तूच विचार कसा आहेस, मी सांगण्याची वाट पाहू नको

हवे तेवढे माझ्या बोटांचे स्पर्श तुझ्या तळव्यांवर मांडू दे
आजही स्वप्नात तू उशाशी, अर्धे उसासे ठेवून जाऊ नको

आता भेटलीस की गोठवून ठेवेल सहवासाचे सारे क्षण
त्यांना भावनांची फुंकर मारत रहा, वास्तवाचे ऊन दावू नको

कधी एकत्र बसून सोडवू एकमेकांच्या आयुष्याचे गुंते
सोबतीने रंगवू भविष्य, आणि मग भूतकाळात डोकावू नको



...