रक्त

उन्हाचा कितवा वार झेलला त्याने कुणास ठाऊक
बेरंगी रक्तात माखलेला चेहरा
बाहीने पुसून पुन्हा तो
एका अहिंसक असहकारात उभा ठाकला
आणि आपल्या राखरांगोळी झालेल्या नशिबाला
मातीतून वेचण्यासाठी शेतात वाकला

त्याच्या उघड्या पाठीवर कोडे बरसत राहिले तप्त उन्हाचे,
रक्त जखमांतून उसळून धावत राहीले अंगभर
त्वचा तीळतीळ फाटत राहीली
पण वेदनेचा एक अस्पष्ट आक्रोशही
फुटला नाही गळ्यातून त्याच्या

रोजच ज्याच्या रक्ताच्या अभिषेकाचा सोहळा
त्याचे कौतुक कोणाला

त्याच्या रक्ताला काय हो किंमत?
तसेही किंमत रंगाला असते, रक्ताला नाही

युद्धभूमीवर लाल रंगाचे सांडते
केवळ तेच रक्त..!!

आणि तितक्याच वेदना लेऊन
कर्मभूमीवर सांडणाऱ्या
त्याच्यासारख्या कित्येकांच्या रंगहीन स्त्रावाला
लोक कधी घाम म्हणतात..  तर कधी अश्रू..!!



...