शून्य

कधी कधी असेही होते
कितीतरी आठवणी दाटून येत राहतात तुझ्या
आणि त्यात तुझ्या अस्तित्वाला
नसतो कोणताही चेहरा..

एक वीज वाहत राहते नसांतून.
तू एक सर्वव्यापी निराकार भावना बनून
भिनत जातेस माझ्यात..

तुझे हजारो चेहरे मला दिसत राहतात
आणि कधी नुसतीच
एक फिकट धूसर दुलई वेढलेली असते भोवभोवती आभासांची..

डोळ्यांत खूपदा काही खूप जुन्या
ओळखीच्या सावल्या एकवटून येतात
पापण्या मिटण्या अन उघडण्यात नसतो तेव्हा काहीही फरक..

तू कितीही वेगवेगळे ऋतू पांघरून आलीस
तरी मी मात्र नुसता भिजत असतो.!!

तुझ्या आकारहीन प्रतिमा दाटतात माझ्या आभाळभर
आणि मी जमिनीवर स्वतःपुरता कुठेतरी
एक साकार शून्य झालेला असतो..!!



...