बरसणे

आकाश असे उदास ओथंबलेले
दाटून येते ते नेहमी बरसण्यासाठीच
पण नेहमी नाही विरघळत ते

ढगांच्या काळ्या कभिन्न जड शिळा
उनाड मुलासारख्या फिरत राहतात आभाळात

एवढे मोठे असले म्हणून काय झाले?
आभाळालाही हवा असतो
एक आपुलकीचा खांदा
माथा टेकून वाहण्यासाठी

अबोल्याच्या स्तब्ध हवेत
ते नाही पाझरत कधीही

धरित्रीच्या उष्ण श्वासांनी तर
ते अजूनच संकोचते

खरेतर खूप सोपे आहे
आभाळाला पाणावणे

एक आपुलकीची हळवीशी
शीतल झुळूक भिडली काळजाला
की आपसुक निथळणे चालू होते त्याचे
थेट पूर्णतः कोरडे होईपर्यंत.... 



...