कैफियत

असंख्य अस्पष्ट प्रतिमांत
तुझ्या असण्याचे आभास
हवेतून वाहत येऊन माझ्यापाशी
थबकलेले तुझे उष्म श्वास

पाण्यातल्या प्रतिबिंबासारखी तू माझ्यात
उतरतेस निश्चल गूढ गहिरी
अन पृष्ठभागाला स्पर्शताच जातेस
विघटून अनाम लहरींत

मला तुझे नि:स्पर्श रोमांच
हवे आहेत माझ्या अंगांगात
तुझ्या चेहऱ्याच्या अनुभूती ठेवायच्यात
कोरून माझ्या तळहातात

क्षितिजाचा पदर बाजूला सारून
हरवू दे मला तुझ्या ब्रह्मांडी तेजात
एक चुकलेला ठोका मांडू दे
माझ्या नावाचा तुझ्या काळजात

मला तुझ्या स्पर्शाची आस नाही
मात्र माझ्या कणाकणास तुझ्या आभासांचे कोंदण राहू दे
तुझ्या सगळ्या हळव्या आठवणींना
माझ्या डोळ्यांतून मनसोक्त निथळत वाहू दे

दोन किनाऱ्यांसारखे मला
जन्मभर तुझ्या समांतर येऊ दे
आणि माझ्या शून्यतेइतकेच अंतर
आपणां दोघात राहू दे



...